De Nederlandse bevolking vergrijst en ouderdom brengt een toename van chronische aandoeningen en comorbiditeit met zich mee. Kwaliteit en betaalbaarheid komen door de stijgende zorgconsumptie onder druk te staan. Ondertussen hechten ouderen zelf meer dan vroeger aan zo lang mogelijk vitaal blijven en zo lang mogelijk zelfstandig thuis wonen. De trend richting een grote groep thuiswonende ouderen met een substantiële zorg- en hulpbehoefte, heeft gevolgen voor de manier waarop zorg en ondersteuning optimaal georganiseerd kunnen worden. 

Welzijn en preventie zijn naast zorg van toenemend belang voor de vitaliteit van ouderen en ter voorkoming van vermijdbare opnames in instellingen. De onderlinge afhankelijkheid van zorg, welzijn en zelfstandigheid van ouderen vraagt om het samen anders te doen. Door betere samenwerking tussen zorg, welzijn en het sociale domein. Zowel regionaal als in de wijk. Maar ook door aansluiting te zoeken bij het sociale netwerk van de ouderen zelf en een slimme inzet van technologie. De participatie van ouderen in beleidsontwikkeling wordt een belangrijke randvoorwaarde om de juiste dingen te doen. Omdat zij zelf het beste weten wat ze nodig hebben. Maar evengoed omdat er onder hen een groot onbenut potentieel ligt voor ondersteuning aan elkaar en aan jongere generaties.